Storytelling
Barbiecue
Deze één minuut lange short-film gaat over een jongen die onder groepsdruk bezwijkt, en een barbie pop op de barbecue legt. Terwijl hij de barbiepop op eet, transformeert hij op magische wijze in een levensechte barbie. De jongen moet nu zichzelf terug zien te veranderen, of zijn nieuwe aard accepteren. Deze film is samen met 3 andere studenten ontwikkeld om een verhaal te vertellen over groepsdruk en acceptatie.
Tijdens het maken van de film heb ik mijn video en audio editing skills ontwikkelt in programma’s als Premiere Pro en FL Studio. Nadat we als team de beelden hadden gefilmd, kreeg ik de verantwoordelijkheid om ze zelf uit te zoeken. Veel shots duurden minder dan een seconde, wat het tot een uitdaging maakte om ze vloeiend in elkaar over te laten lopen in een video van één minuut. Tegelijk bood dit een mooie kans om mijn oog voor detail en perfectionisme in te zetten.
Dopamine Dependence
Technologie ontwikkelt zich razendsnel en trekt mensen steeds meer naar hun apparaten, waardoor echte sociale interacties afnemen. Samen met 4 andere studenten heb ik deze game ontwikkeld om de impact van dopamine op de wereld beleefbaar te maken.
Dopamine Dependence speelt zich af in een wereld waar iedereen verslaafd en afhankelijk is aan dopamine. Alle functionaliteit van de mobiele telefoon is verplaatst naar de AR-bril. Het is niet meer nodig, om je vrienden fysiek op te zoeken, of cassieres bij de kassa te spreken. Het doel van de player is om een takenlijst uit te voeren zonder de dopamine batterij leeg te laten lopen. tijdens de takenlijst ontmoet de player andere non-playable characters die hun ervaring met dopamine en de AR-bril delen.
Terwijl de anderen in het team werkten aan het verhaal en de interactie, heb ik mijn 3D-vaardigheden in Unity en Blender flink verbeterd. Ik heb een realistische en meeslepende Nederlandse stad nagebouwd. Het lastigste was om de 3D-modellen met animaties goed over te zetten van Blender naar Unity. Door mijn tijd goed te verdelen tussen beide programma’s en ze goed op elkaar af te stemmen, is dat uiteindelijk gelukt.
Edvard Munch – De Schreeuw (1893)
De Schreeuw: Soundscape
Op een avond stopte Munch met vrienden op een brug in Oslo, waar hij plots werd overweldigd door het landschap en zijn eigen gevoelens. Hij voelde het landschap schreeuwen, wat hem een gevoel van machteloosheid en depressie gaf, en leidde tot het schilderen van De Schreeuw.
Om deze emoties om te zetten in geluid, heb ik een soundscape gemaakt die bestaat uit vier hoofdstukken. Elk hoofdstuk vertelt een kort verhaal over een fase in zijn leven, waarbij telkens iets tragisch gebeurt dat het hoofdstuk afsluit en een overgang vormt naar het volgende. Muziek en geluidseffecten ondersteunen de emoties in elk deel. Als rode draad heb ik gekozen voor een dissonante toon die als onderlaag door de hele compositie loopt. Deze bouwt langzaam spanning op en leidt na drie minuten tot een climax.